احمدی جان

به عکس بسیاری که احمدی نژاد را آدمی دروغ گو می پندارند ، من چنین اعتقادی ندارم . البته نه اینکه بگویم که احمدی جان از صدیقین است بلکه منظور من ریشه یابی این نوع برخورد است . اگر کمی به عقب تر برگردیم یعنی همان زمانی که احمدی جان شهردار تهران بود و با نگاهی به مصاحبه های آن دوره حضرت در می یابیم که نوع برخوردش با بعد ریاست جمهوریش همخوانی دارد. فی المثل همه به خاطر دارند که در رقابت با رفسنجانی، احمدی جان مدعی شد که مشکل کشور ما ظاهر جوانها نبوده و سلایق مختلف وجود دارد . در دور اول ریاست جمهوری احمدی جان شبنامه هایی پخش می شد که انصار حزب الله دندان تیز کرده و چنانچه احمدی نژاد انتخاب شود فهکذا . ولی به هر صورت کسی اعتنا نکرد و به لج رفسنجانی به احمدی جان رای دادند .

از موضوع دور نشویم این نوع برخورد احمدی نه از سر دروغگویی وی که نشان از یک بیماری روانی خاص دارد. اگر دقت کرده باشید بسیاری از مطالب مشخص را احمدی تکذیب می کند هر چند که آنها بسیار هم واضح باشند . پرواضح ترین آن ملاقات با جوادی آملی هست که انکار می کرد . احمدی به همان راحتی که در سازمان ملل هاله می بیند به همان آسانی هم فراموش می کند این یک نوع بیمری روانی است . شخصیتی دارد که بر اساس توهم و خیال پردازی شکل گرفته و به راحتی تایید و تکذیب می کند بدون آنکه خم بر ابرو بیاورد . به دیگر بیان یکی تعمداَ دروغ می گوید و آندیگری سهواَ بین این دو تفاوت بسیار است . مثل کسی که شب ادراری دارد و غیر عمدی ادرار می کند و آندیگری به عمد.

یکی از بستگان ما دقیقا یک همچنین مرضی دارد به اینصورت که به عادت و غیر ارادی خالی بندی می کند و نمی تواند جلوی خود را بگیرد و حتی وقتی به وی متذکر هم می شویم نه قبول می کند و نه از کار خود دست برمی دارد . از قضا این وابسته ما ، به احمدی نژاد نزدیک است به خاطر نوع کارش . یعنی از وقتی که احمدی نژاد بر سر کار آمده دیدم که این بنده خدا که تا دیروز مشروب خوار بود امروز به نماز خوان درجه یک تبدیل شده است .

اعتقاد زیادی به امام زمان هم نشان از تخیلات وی دارد که منتظر هست در این منطقه ها اتفاقات بزرگی رخ دهد یعنی آقا ظهور کند .